Młody świat - Chris Weitz

„Witaj w Nowym Jorku – mieście rządzonym przez nastolatków”

Tajemnicza epidemia zmiotła z powierzchni ziemi dorosłych i dzieci. Pozostali na niej jedynie nastolatkowie, którzy niestety cały czas żyją w strachu, bo w wieku osiemnastu lat i oni staną się ofiarami szalejącego wirusa. By przetrwać, łączą się w plemiona, by razem stawiać czoła niebezpieczeństwom postapokaliptycznego chaosu. Jednak jak się okazuje, prawdopodobnie istnieje lekarstwo, które pozwoli im umknąć zbliżającej się śmierci. By zdobyć lek, piątka całkowicie różnych od siebie osób wyrusza w podróż. Droga do celu nie będzie łatwa, będą musieli pokonać terytoria opanowane przez gangi, będą musieli walczyć z ludźmi, zwierzętami, strachem, a przede wszystkim z czasem. Czy ich podróż zakończy się sukcesem? Czy wygrają z ciągle uciekającym czasem? Czy powróci stary świat? O tym musicie przekonać się sami.

Chris Weitz jest znanym reżyserem, który wyreżyserował takie filmy jak np. Gwiezdne Wojny, czy Kopciuszek. Teraz postanowił dodatkowo zostać pisarzem. Czy mu się to udało? Myślę, że tak, bo mimo tego, że „Młody świat” to powieść o nastolatkach i dla nastolatków, to ja świetnie spędziłam przy niej czas. Autor świetnie przedstawił postapokaliptyczny świat, w którym nie ma dorosłych, a jak ich nie ma, to nie ma żadnych zasad. Młodzi ludzie sami muszą o siebie dbać i muszą nauczyć się nowej rzeczywistości, która nie jest zbyt przyjemna. Nie ma prądu, nie ma bieżącej wody, a jedzenie kończy się w zastraszającym tempie. Jedyną szansą na przeżycie jest lekarstwo, które pozwoli zatrzymać epidemię. Tylko, czy na pewno taka jest prawda? Nic więcej nie zdradzę Wam z fabuły, bo to taka książka, gdzie nie możecie wiedzieć zbyt wiele, a ja nie lubię psuć Waszej przyjemności z czytania. 

Narracja poprowadzona jest naprzemiennie przez Jeffersona, który bezmyślnie podjął się przywództwa grupy zamieszkującej okolice Placu Waszyngtona oraz przez Donnę, w której chłopak się podkochuje. Na uwagę zasługują także pozostałe osoby z drużyny, czyli Mózgowiec, Szyfon i Peter. Każdy z nich jest inny i wnosi wiele do fabuły. 

Książkę czyta się bardzo szybko, napisana jest ona językiem, jakim posługują się nastolatkowie, dzięki temu nabiera bardzo realnego wymiaru. Ogromnym atutem są rozdziały, które są krótkie, zwięzłe i na temat. Książka nie zawiera zbędnych zapychaczy i nużących opisów i jak dla mnie jest po prostu idealna. Akcja jest bardzo dynamiczna już od samego początku, cały czas coś się dzieje, więc czytając, naprawdę nie ma czasu na nudę. Zakończenie zaskakuje i niecierpliwie czekam na kolejną część.

Autor porusza w swojej książce także trudne tematy takie jak, rasizm, czy homofobia, które niestety cały czas zatruwają nasz świat.

Dla mnie ta powieść okazała się strzałem w dziesiątkę i niecierpliwie czekam na kontynuację. Marzy mi się także, żeby kiedyś ta historia znalazła się na dużym ekranie, wyszłoby z tego coś naprawdę wspaniałego.

Polecam!